"Tygrysku dziwne oczy masz Tygrysku pewnie czary znasz Więc na Twoje zawołanie Coś dziwnego niech się stanie" (Helena Bechlerowa, "Dom pod kasztanami") Śniło Ci się Tygrysku, że stoisz pod prysznicem, podnosisz obie ręce, nabierasz w dłonie wody i myjesz twarz, potem spłukujesz włosy; woda płynie wzdłuż Twoich pleców aż do stóp... Zamykasz oczy - krople strumieniami spływają Ci z rzęs. Woda jest ciepła i przyjemnie szumi. Jesteś bezbrzeżnie szczęśliwa. To było trzy tygodnie temu Tygrysku, w niedzielę... W pamięci mam Twoje oczy, uważne, jeszcze piękniejsze niż zwykle, błyszczące wciąż wspomnieniem tego snu, wielkie i śmiejące. Pisałam potem o tym dziewczynom, bo miałaś w spojrzeniu bezkres cudów, które widziałaś, marzeń, o których śniłaś i to niemożliwe do przekazania słowami światło - migocący płomyk tajemnej wiedzy o cudownościach życia i głębokiej, namiętnej do niego miłości. Będę w sobie nosić ten obraz, będę sobie wyobrażać Tygrysku, że istnieje jakieś miejsce we wszechświecie, gdzie jesteś, będę szukała na niebie Twoich oczu, spojrzenia i uśmiechu, może dzięki temu gwiazdy przestaną być - jak dotąd - takie zimne, obojętne i odległe? Może każda z nich jest teraz wplątana w Twoje włosy, każda lśni kolczykiem w Twoim uchu, błyszczy w naszyjniku, przesypujesz je sobie między palcami jak brylantowe ziarnka piasku? Teraz nocne niebo po prostu całe jest Tobą, Tygrysku, tylko, że... to tak strasznie, potwornie boli!!!